Patron Szkoły

Janusz Korczak – właściwie Henryk Goldszmit, ps. „Stary Doktor” lub „Pan Doktor”, urodził się w 1878 lub 1879 roku w Warszawie w rodzinie żydowskiej.

Lekarz, pedagog, pisarz, publicysta i działacz społeczny. Teoretyk i praktyk wychowania, twórca oryginalnego systemu pracy z dziećmi, opartego na partnerstwie, samorządnych procedurach i instytucjach oraz pobudzaniu samowychowania. Badacz świata dzieci. Pionier działań w dziedzinie diagnozowania wychowawczego oraz prekursor działań na rzecz praw dziecka-człowieka.

 Janusz Korczak po ukończeniu studiów medycznych na uniwersytecie Warszawskim kontynuował studia medyczne w Berlinie, Paryżu i Londynie.

W latach 1905-1912 pracuje jako lekarz w szpitalu dziecięcym w Warszawie. Od 1912 roku podejmuje pracę dyrektora Domu Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie przy ul. Krochmalnej 92. Tutaj i w sierocińcu dla dzieci polskich – Korczak wypracowuje nowatorski system wychowawczy i opiekuńczy. Tu prowadzi szeroko zakrojone i długofalowe badania nad dzieckiem i jego dzieciństwem. Równocześnie prowadzi szeroką działalność społeczną i oświatową jako wykładowca w Wolnej Wszechnicy Polskiej i Pedagogiki Specjalnej, kurator sądu dla nieletnich autor popularnych „gadaninek radiowych starego doktora” w Polskim Radio, założyciel pisma dla dzieci i młodzieży „Mały Przegląd”.

Dorobek pisarski Korczaka to książki dla dzieci, młodzieży i dorosłych,eseje, artykuły, utwory dramatyczne. Najbardziej znane tytuły to:

• „Jak kochać dziecko”,

• „Prawa dziecka do szacunku”,

• „Król Maciuś I”,
• „Król Maciuś na wyspie bezludnej”,

• „Kajtuś Czarodziej”.

  Teksty Korczaka tłumaczone były na wiele języków świata. 

W 1940 roku Dom Sierot Janusza Korczaka decyzją niemieckich władz okupacyjnych przeniesiony zostaje na teren warszawskiego getta. Stąd w sierpniu 1942 roku Korczak z personelem i dziećmi zostają wywiezieni do hitlerowskiego obozu śmierci w Treblince.

Zginął w sierpniu 1942 roku w obozie zagłady w Treblince, zamordowany wraz dziećmi z Domu Sierot, które wychował, których był ojcem i których nie opuścił gdy szły na śmierć.

Korczak był prekursorem walki o prawa dziecka. Zwracał szczególną uwagę na nierównoprawną pozycję dzieci w społeczeństwie ich, niewolniczą zależność od dorosłych. Domagał się uznania dziecka za pełnowartościowego człowieka od chwili narodzin i na każdym etapie swojego istnienia. Uważał, że dziecko ma prawo być sobą, być takim, jakim jest.Poglądy te znalazły odbicie w nowoczesnym antyautorytarnym systemie wychowania, który respektował potrzeby i dążenia dziecka, a zarazem skłaniał dziecko do pracy nad sobą,

Pamięć o Januszu Korczaku, jego dorobku i postawie pielęgnowana jest przez liczne ośrodki nauki, kultury, oświaty, stowarzyszenia i komitety w Polsce i na świecie.

Rok 1978 był ogłoszony przez UNESCO Rokiem Korczaka. W ten sposób Korczak  wpisany został do księgi najwyższych autorytetów kultury światowej.

Złote myśli Janusza Korczaka    

 „Dla wykroczeń i uchybień wystarczy cierpliwość, życzliwość, wyrozumiałość, występnym potrzebna jest miłość.”

„Każdy musi wierzyć, że może się poprawić, że ma nie tylko wady ale i zalety.”

„Dziecko chce być dobre,
Jeśli nie umie – naucz
Jeśli nie wie – wytłumacz
jeśli nie może – pomóż.”

„Jeżeli obowiązkiem władzy jest zabezpieczenie społeczeństwa przed gwałtem i nadużyciem ze strony elementów szkodliwych – to obowiązkiem wychowawcy jest zabezpieczenie dziecka przed pięścią groźbą i obelgą.”

„Dziecko jest pełnym człowiekiem,choć może innym niż dorośli
w innej skali,lecz pełnym; to nie jest dopiero „zadatek”na człowieka,
„człowieczek”, ale człowiek już dziś i teraz”

„Dzieci nie będą dopiero, ale już są ludźmi”

„Dziecko myśli uczuciem, nie intelektem”

„Dziecko ma prawo do poważnego traktowania jego spraw, do sprawiedliwego ich rozważania”

„Dziecko chce, by wychowawca właśnie wtedy okazał mu życzliwość gdy winne, gdy złe, gdy je spotkało nieszczęście”

„Poznaj siebie, zanim zechcesz dzieci poznać”

„Jeżeli dziecko zwierza ci tajemnicę,ciesz się, bo jego zaufanie to najwyższa nagroda, najlepsze świadectwo.”

„Zreformować świat to znaczy zreformować wychowanie”

„Wychowanie dziecka, to nie miła zabawa, a zadanie, w które trzeba włożyć wysiłek bezsennych nocy, kapitał ciężkich przeżyć i wiele myśli…”

„Przyjrzyjcie się i pamiętajcie. Wtedy, kiedy jesteście zmęczeni i źli, wtedy, kiedy dzieci są nieznośne i wyprowadzają was z równowagi, wtedy, kiedy gniewacie się i krzyczycie, wtedy, kiedy chcecie karać w uniesieniu- pamiętajcie, że tak właśnie wygląda i tak reaguje serce dziecka…”

„Dzieci, dumne miejcie zamiary, górne miejcie marzenia i dążcie do sławy. Coś z tego zawsze wyniknie.”